Tutmayın beniiiiiii…

Enfeksiyondan eser kalmamış çok şükür, pansumanlarım yapıldı. Her şey yolunda.

Ekim’in son günleri veeeee bu günler yürüyüşsüz geçmez dedim. Doktorumda izin verdi bugün Belgrad Ormanında 6 km yürüdüm.

Nasıl keyifliyim, mutluyum, huzurluyum anlatamam.

Operasyonumun 19. günü ve ben 6 km yürüdüm. Sonbaharın bu günlerini yürüyüş yapmadan geçirseydim çok üzülürdüm.

Gün geçtikçe vücudumun şekillendiğini hissediyorum. Dün kendimi tutamadım siyah beyaz askılı bir tulum denedim. Tek kalmış ve büyük geldi. Kilolu zamanlarımda mağazaya girdiğimde benimle ilgilenilmezken şimdi mağaza sahipleri zorla ellerindeki tüm kıyafetleri denetip fotoğraf çekiyorlar.

Eskiden kilolu olup beden bulamazken şimdi denediklerim büyük geliyor.

Eskiden kollarımı nasıl saklayacağımı düşünürken şuan kolum bantlı olmasına rağmen ve ödemlerime rağmen askılıyla kendime bayılıyorum.

Tabii ki düz duvara tırmanacak enerjim olur. Ben de olmayacak da kimde olacak?

Günlerdir bedenlerinden nefret eden kadınlardan mesajlar alıyorum. Kilo verdim, vücudumu beğenmiyorum sırf bu yüzden erkek arkadaşımdan ayrılmak istiyorum diyen oldu! Beden acısından korkmayın, bedenin acısı geçer, hatırlamazsınız ama ruhunuz acırsa işte o zor…

Hedefini tamamla, yaşadığını hisset! Haydi..

Sevgiler

Cerem S.