EVRİM DEĞİL DEVRİM!

Post Bariatrik Vücut Germe

Ameliyat Günümden, taburcu olduğum güne kadar ve sonrası fotoğraflarımı ve duygularımı sizlerle paylaşmak istiyorum.

5 Ekim 2018

Ameliyata girmeden önce, çizimlerim yapılmış, damar yolu açılmıştı. İnanılmaz heyecanlıydım.

İçimde hem korku hem sevinç hem fazla derilerimden kurtulma hissi hem de hayal ettiğim bedene kavuşacağım anlara yaklaşma..

Ameliyattan çıktıktan 2 saat sonra.. Dil çıkarıp, şımarıklık yapacak kadar keyfim yerindeydi .

Eeeee REBIRTH’ ümü göstermeden olur mu?

Ailem ve dostlarım biran olsun beni yalnız bırakmadı. Acı hissetmediysem muhteşem doktorlarım ve ekibi kadar onlarında emeği var.

Eve çıktığım ilk gün. Şeyyy! Biraz süslenmek istedim de :)))))) Ağrı, acı hissetmeyişim devam ediyordu. Sadece ödemin göğüslerime yaptığı kas acısı vardı, o da dayanılmayacak gibi değildi. Bir de yatağa yatıp kalkmalarda zorlandığım anlar oldu. Eve çıkışımın ikinci gecesinden itibaren kendi başıma yatağa yatıp, kendi başıma kalktım. Korsemi kendim ilikleyip, düğmelerini açıyordum, çorabımı rahatlıkla giyiyordum. Hayatımı rahatlıkla devam ettirdim.

İlk kontrolüme giderken… Suratsız olduğuma bakmayın. Tamamen yüzümün ödemi.

Vücudumun açılıp, bana gösterildiği ilk an. Kalbim heyecandan durmak üzereydi. Sanki yıllarca görmediğim birini görecektim. Fiziğime kavuştuğum an bu an! DUYGULARIMI TARİF ETMEM İMKANSIZ! Fotoğrafta ne görüyorsanız işte tam da o!

Dudaklarımdaki ödemler insin diye sık aralıklarla buz tedavisi yaptım.

İlk masajım. Estetik International’da farklılığını ortaya koyan bir diğer uygulama da ameliyat sonrası vücut şekillendirici ve ödem attırıcı masajlar yapılıyor.

İlk kontrol günümde sadece masajla kalmayıp bir de Furkan ile çekim yaptık.

Eve çıkışımın beşinci günü, ikinci kontrolüme geldiğimde düz duvara tırmanacak enerjiyi kendimde buluyordum 🙂

Sekizinci günüm ve arabayla arkadaşıma misafirliğe gittim. Keyfim pek bir yerinde 🙂

Veeeeeee Yüzümdeki bantlar çıkıyor, yaşasınnnnn! İlk hafta kontrollerimden 🙂

On beşinci günümden sevgiler:) 2 haftayı geride bıraktım. Tabii tırmanıştayım.

Bırakın tutmayın beni, oksijen almam lazım, yürüyüş yapmam lazım dedim aynı hafta… Yer: Belgrad Ormanı. Tüm kararlarımı verdiğim, kendimi en iyi hissettiğim, çok sevdiğim bir yakınımın bana aşıladığı bir yer ve alışkanlığım oldu. Ameliyattan iki gün önce de oradaydım.

Birici ay dönümüm kutlu, mutlu olsun:) Ödemler azaldı,şişler indi. Göbek düzleşti. Daha ne olsun 🙂

Artık çok iyiyim. Hopluyorum, zıplıyorum, dans ediyorum. Daha iki ay olmadan tüm bunları yapabiliyordum. Bu arada bu gördüğünüz parlak taytların hemen hemen tüm renklerini aldım. Bu süreçte en büyük kurtarıcım oldu. Çok rahat ettim.